Alweer een tijdje geleden, ik weet het, drukdrukdruk...
Onlangs een fuifje gegeven in samenwerking en ten voordele van de Belgische Prins van Luik school, de enige nog overblijvende Vlaamse school in de hele wereld!
Met de opbrengst wordt audio-visueel materiaal in de vorm van een draagbaar PA-systeem en een beamer (projector) aangekocht, dat ik zal gebruiken voor cinekin, maar ook zal dienen voor allerlei evenementen van de school. Hieronder de affiche:
Hartelijk dank aan de beheerraad die de accomodatie ter beschikking stelde en de mede-organisatoren Tine, Piet (directeur school), Jan (geheim agent ambassade), Kris (expat Brussels Airlines), Nikolas (collega Tine) en laatst maar niet minst Bralima (Heineken) die de drank en de geluidsinstallatie sponsorden.
Heel leuk en voor herhaling vatbaar!
Dit als laatste wapenfeit, maar aangezien het dus al effe geleden is volgen er nog wat exploten.
Met de paasvakantie zijn we verblijd geworden met een bezoekje van An Meers, sinds lang vriendin van Tine en sinds kort ook van mij! Ze werkte tot voor kort in Lesotho voor Artsen zonder Grenzen en sluit een nieuwe missie in Kongo niet uit. Voor haar is het leven hier aangenamer dan Lesotho, how about that :-) Wij hebben er alvast geen bezwaar tegen, meer dan welkom!
We hebben samen een paar dagen verlof genomen en een uitstapje gedaan naar de "Cimenterie de Lukala", de enige privé cementfabriek van Kongo. Wat erin resulteerde dat een zak cement verdrievoudigde in prijs toen de enige andere staatsfabriek door zware brand stil lag. Ondertussen terug up and running.
Er wordt steeds aangeraden nooit alleen verre afstanden af te leggen (wegens mogelijke panne en geen Touring-Wegenhulp) dus lieten we ons uitnodigen door Piet (de directeur) en An (zijn vrouwke kleuterjuf) en de kinderen Rémy en Isa (schoolgaand), die haar broer op bezoek hadden.
Vlnr: An, An, Piet, Dirk, Isa, Répy, Tine en ik.
Een lekkere raclette met Belgische kazen!
Als logement konden we gebruik maken van een huis dat vroeger werd bewoond door het kaderpersoneel. Vergane glorie zoals veel hier, maar een verademing om even buiten het drukke Kinshasa te vertoeven.
We kregen bovendien een échte rondleiding en kregen mooi T-shirt!
We deden er wel 4 uur over om er te geraken, maar het loonde de moeite. We hebben trouwens maar 3 keer een lekke band gehad, die de mannen van de cimentérie telkens "vakkundig" en gratis hebben hersteld...
Lukala ligt op een 300 km van Kinshasa, maar gelukkig leidt de enige echt goeie weg in het land er naartoe.
Nog een goed uurtje doorrijden en je komt aan in de haven van Matadi.
Enkele fotootjes:
Ik kan niet echt vergelijken, het is bij mijn weten de eerste keer dat ik een cementfabriek bezoek.
Voor de rest hebben we ondertussen ook al 2 keer een trip gemaakt op de machtige Kongostroom, waarvan hieronder enkele beelden:
De Club Nautique --> vertrekpunt
Paalwoningen
Vissers op pérogues
De fleuve: oceaangevoel
Duwboot
Zandbank --> ideaal voor picnic
"Petit Paradis"
Enkele vrienden en collega's
Het bootje
Een zonsondergang op de fleuve
En als bonus:
De eerste avond van Cinekin!
Tot de volgende!
Andy en Tine
Posts
