Een good morning kon ik het echter niet noemen de dag na onze aankomst...first day...
Teruggekomen van het land van melk en honing ook, alhoewel ik niet denk dat we in België met de politiek-financieel-economisch-sociale crisis aan de 7 vette jaren zijn begonnen.
De vlucht was goed verlopen, we zijn opgehaald door de Belg Dimitri, die hier een scheepsbouw - en reparatiebedrijf heeft en dicht bij ons in de buurt woont op de Belgische school (naast de collega van Tine).
Niet te veel last gehad op de luchthaven, noch onderweg en al bij al toch een leuk weerzien met onze kennissen en collega's hier.
We hebben ondertussen zelfs al het gevoel dat we niet weggeweest zijn, wat niet wil zeggen dat we heel blij waren om even terug in B te zijn en iedereen daar terug te zien. Konden jullie allen maar eens overvliegen voor een week(endje).
Hier is nog niks veranderd, zelfs een beetje verslechterd, wat normaal is hier, zegt iedereen dan.
Er is hier eveneens inflatie aan de gang: toen we vertrokken stond de congolese frank 600 FC voor 1 usd, ondertussen is hij de 700 FC gepasseerd. De mensen zijn dus op een paar maand nog iets minder koopkrachtiger geworden. Het ontbreekt het land aan buitenlandse deviezen. Door de oorlog (die nog steeds niet echt voorbij is) is er veel werkloosheid en investeringen blijven logischerwijs uit. Ook in de diamant en andere grondstoffenbranches, zoals in Katanga.
Men is wel met steun van de Chinezen grote wegenwerken begonnen aan de fameuze Boulevard 30 juin. de middenberm die nog wat groen bracht in het er voor de rest grijs en vergaan uitziende Kin la (pou)belle is al voor meer dan de helft weggebulldozerd. Benieuwd wat daar van gaat komen. Op dit moment zijn er nu nog meer files dan voorheen. Wat zondag op 10 minuutjes wordt afgelegd (zondag gaat men naar de kerk in de buurt) kan nu in de week tot 1u30 oplopen. Geen pretje. Foto's van deze bezigheden volgen.
Maar bon, altijd hoopgevend als er toch iets vooruitgaat. De Belgo-Congolese relaties beginnen zich ook te normaliseren. De benoeming van onze nieuwe Ambassadeur de heer Dominique Struye de Swielande werd onlangs goedgekeurd en hij zal ons normaal gezien dinsdag 10 februari vervoegen. Ook de Consulaten in Lubumbashi (Elisabethville) en Bukavu (Costermanstad) heropenen binnenkort. Bedoeling is zelfs dat het ontwikkelingssamenwerkingsbudget zal worden opgetrokken. Vooral ten voordele van het afschuimen in de broekzakken van de honorables helaas waarschijnlijk misschien wel.
Op onze concessie ook wat veranderingen. Hier woont onder andere een Russisch koppel werkzaam bij de MONUC (VN-macht in Congo en grootste ooit). Na 4 jaar te hebben samengewoont met veel ruzie en lawaai besloten om apart verder te gaan. Zij komt met een nieuwe VN-Jeep, hij met de zijne. Ze beslist te verhuizen...naar ons vroeger stekje 2 appartementen verderop! Als dat maar goed komt dachten we. Nu teruggekomen, hebben ze het blijkbaar bijgelegd en beslist om toch maar terug samen te hokken. Naar goede Congolese gewoonte heeft hij nog een vrouw en kinderen in Rusland.
Benieuwd wie onze nieuwe buur zal worden.
Er is trouwens al een andere buur bijgekomen. De verantwoordelijke van de wereldbank heeft het hier voor bekeken gehouden en de nieuwe huurder zou ofwel een deuxième bureau (hoe rijker de Congolees, hoe meer vrouwen hij heeeft, apart ondergebracht en onderhouden) ofwel een geslaagde Congolese zakenvrouw. De meningen lopen wat uiteen... Wat vaststaat is dat ze 7 kinderen heeft, wat het er hier niet rustiger op maakt.
En dan een wisseling van huurders, ook nieuwe buren zeg maar. Ik ging aankloppen bij Jan, de Zuid-Afrikaan die voor Vodacom werkt (grootste mobiel netwerk in Congo), om te zien of het nieuwe internet nog steeds goed werkt. Na veel geroep en getier komt er iemand opendoen die ik niet ken. Blijkt dat ze bij Vodacom hun personeel hebben verhuisd. De mensen met vrouw en kinderen hebben ze in een mooie villa geplaatst en de vrijgezellen in wat er overblijft. Op die manier zitten hier nu 4 single Zuid-Afrikanen, die hun prachtige villa hebben moeten verlaten. Blij zijn ze er niet om, maar ze blijven maar gemiddeld 2 jaar en met een loon van om en bij de 10.000 dollar moet je nu ook niet teveel klagen. Leuke mensen voor de rest, blanken opgegroeid als minderheid ...
Ik, André, Pieter en Ian (Dean zat in Lubumbashi).
Aangezien ik ze nu toch bijna allemaal heb gehad stel ik de rest ook even voor: onze vrienden Agnes en Ivan (Franse coöperatie voor het ministère du budget - werkte vroeger voor de huidige premier Muzito alias Mr 40% ), De Indiër (ik vergeet zijn naam steeds maar hij werkt voor een houtbedrijf), de Libanees (naam vergeten, maakt vruchtensappen met geïmporteerde siropen), Lison (institutrice Lycée Français, geeft Engels), een honorable Congolees (Directeur Ministère des Impôts, deuxième bureau), iemand van Ivoorkust (een Ivoorkustenaar?? UNICEF, heeft een 30 jaar jongere Congolese vriendin, die stage loopt bij het ministère du budget) en tenslotte een Senegalees die voor de Wereldbank werkt.
Leven allemaal vrij op zichzelf. Maar met Agnes en Ivan delen we regelmatig een kipje op de makala en een Primuske.
Een eervolle vermelding voor alle mensen die op onze parcelle werken, maar die veranderen af en toe, dus moeilijk om alle namen bij te houden. Toch een poging (als het te saai wordt kan je hier stoppen met lezen en naar de volgende alinea gaan, leuke anekdote)
Madame Christine is de eigenares van de concessie, evenals enkele villa's, de papeterie PopShop en nog een copy center. Van Griekse afkomst, maar door huwelijk met een Belg, Belgische
Onder haar staat Mr Simon, die onze concessie beheert (het geld ophaalt en de werknemers uitbetaald, PR concièrge).
Daaronder staan dan 2 sous-concièrges, Papa Jean-Pierre en Papa André, die zich bezighouden met de praktische organisatie (probleemoplossing).
Verder heb je de mensen die de was doen, die komen poetsen, de tuin onderhouden en de wacht houden, ongeveer een 1O tal.
En vandaag vraagt één van de guardiens of ik hem geen stuk van 1 euro en een van 50, 20 en 10 pence kan wisselen. Want ik werk op de ambassade, dus daar moet ik dat toch gedaan krijgen!
Ik heb hem gewisseld wat het waard was en met dat geld kan hij de helft van zijn transport betalen naar huis, want ze zijn nog niet uitbetaald voor de maand januari. Ongeveer de prijs van een tramticket in België, maar bijna een dagloon hier...
Bon, effe een update van de blog, het moest er toch eens van komen.
We hebben stabiel internet nu, dus er zal wel regelmatig(er) nieuws volgen...
Andy en Tine
Posts
