dinsdag 12 mei 2009

Hallo iedereen,


Alweer een tijdje geleden, ik weet het, drukdrukdruk...
Onlangs een fuifje gegeven in samenwerking en ten voordele van de Belgische Prins van Luik school, de enige nog overblijvende Vlaamse school in de hele wereld!
Met de opbrengst wordt audio-visueel materiaal in de vorm van een draagbaar PA-systeem en een beamer (projector) aangekocht, dat ik zal gebruiken voor cinekin, maar ook zal dienen voor allerlei evenementen van de school. Hieronder de affiche:


Hartelijk dank aan de beheerraad die de accomodatie ter beschikking stelde en de mede-organisatoren Tine, Piet (directeur school), Jan (geheim agent ambassade), Kris (expat Brussels Airlines), Nikolas (collega Tine) en laatst maar niet minst Bralima (Heineken) die de drank en de geluidsinstallatie sponsorden.
Heel leuk en voor herhaling vatbaar!
Dit als laatste wapenfeit, maar aangezien het dus al effe geleden is volgen er nog wat exploten.
Met de paasvakantie zijn we verblijd geworden met een bezoekje van An Meers, sinds lang vriendin van Tine en sinds kort ook van mij! Ze werkte tot voor kort in Lesotho voor Artsen zonder Grenzen en sluit een nieuwe missie in Kongo niet uit. Voor haar is het leven hier aangenamer dan Lesotho, how about that :-) Wij hebben er alvast geen bezwaar tegen, meer dan welkom!
We hebben samen een paar dagen verlof genomen en een uitstapje gedaan naar de "Cimenterie de Lukala", de enige privé cementfabriek van Kongo. Wat erin resulteerde dat een zak cement verdrievoudigde in prijs toen de enige andere staatsfabriek door zware brand stil lag. Ondertussen terug up and running.
Er wordt steeds aangeraden nooit alleen verre afstanden af te leggen (wegens mogelijke panne en geen Touring-Wegenhulp) dus lieten we ons uitnodigen door Piet (de directeur) en An (zijn vrouwke kleuterjuf) en de kinderen Rémy en Isa (schoolgaand), die haar broer op bezoek hadden.


Vlnr: An, An, Piet, Dirk, Isa, Répy, Tine en ik.
Een lekkere raclette met Belgische kazen!


Als logement konden we gebruik maken van een huis dat vroeger werd bewoond door het kaderpersoneel. Vergane glorie zoals veel hier, maar een verademing om even buiten het drukke Kinshasa te vertoeven.
We kregen bovendien een échte rondleiding en kregen mooi T-shirt!
We deden er wel 4 uur over om er te geraken, maar het loonde de moeite. We hebben trouwens maar 3 keer een lekke band gehad, die de mannen van de cimentérie telkens "vakkundig" en gratis hebben hersteld...
Lukala ligt op een 300 km van Kinshasa, maar gelukkig leidt de enige echt goeie weg in het land er naartoe.
Nog een goed uurtje doorrijden en je komt aan in de haven van Matadi.
Enkele fotootjes:


Ik kan niet echt vergelijken, het is bij mijn weten de eerste keer dat ik een cementfabriek bezoek.
Voor de rest hebben we ondertussen ook al 2 keer een trip gemaakt op de machtige Kongostroom, waarvan hieronder enkele beelden:



De Club Nautique --> vertrekpunt


Paalwoningen


Vissers op pérogues


De fleuve: oceaangevoel


Duwboot


Zandbank --> ideaal voor picnic


"Petit Paradis"


Enkele vrienden en collega's


Het bootje


Een zonsondergang op de fleuve



En als bonus:


De eerste avond van Cinekin!


Tot de volgende!

Andy en Tine

donderdag 12 februari 2009

Kinshasa - Gombe - Centre Ville

Werken aan de Boulevard du 30 Juin

Werken aan de Boulevard du 30 Juin

Werken aan de Boulevard du 30 Juin

Place Mandela

Peloustore: Congolees warenhuis

Tuin van Eden

Kin-Mart: Libanees Warenhuis

Big advertising screen

Place de Braconnier voor aan de Belgische Ambassade

Residentiële straat in Gombe
In de buurt van de Avenue de Justice

Petit-Pont: Alliance Belgo-Congolaise

Minaret van de Libanese Moskee

Ochtendfile om +/- 7u15 aan Socemat - UTEX

maandag 9 februari 2009

Werken aan de Boulevard du 30 Juin

Zoals beloofd hier al enkele foto's van de werken.
Met dank aan Cédric Kalonji, journalist voor Radio Okapi en Congoblog.
Eigen foto's zijn niet vanzelfsprekend, maar ik werk eraan!



Modern materiaal overgevaren vanuit China.

Een van de vele gevangenen die China naar het schijnt laat laat overkomen om dag en nacht hun kas af te draaien.

woensdag 4 februari 2009

We're back (in Kinshasa)

Een good morning kon ik het echter niet noemen de dag na onze aankomst...first day...

Teruggekomen van het land van melk en honing ook, alhoewel ik niet denk dat we in België met de politiek-financieel-economisch-sociale crisis aan de 7 vette jaren zijn begonnen.

De vlucht was goed verlopen, we zijn opgehaald door de Belg Dimitri, die hier een scheepsbouw - en reparatiebedrijf heeft en dicht bij ons in de buurt woont op de Belgische school (naast de collega van Tine).

Niet te veel last gehad op de luchthaven, noch onderweg en al bij al toch een leuk weerzien met onze kennissen en collega's hier.

We hebben ondertussen zelfs al het gevoel dat we niet weggeweest zijn, wat niet wil zeggen dat we heel blij waren om even terug in B te zijn en iedereen daar terug te zien. Konden jullie allen maar eens overvliegen voor een week(endje).

Hier is nog niks veranderd, zelfs een beetje verslechterd, wat normaal is hier, zegt iedereen dan.

Er is hier eveneens inflatie aan de gang: toen we vertrokken stond de congolese frank 600 FC voor 1 usd, ondertussen is hij de 700 FC gepasseerd. De mensen zijn dus op een paar maand nog iets minder koopkrachtiger geworden. Het ontbreekt het land aan buitenlandse deviezen. Door de oorlog (die nog steeds niet echt voorbij is) is er veel werkloosheid en investeringen blijven logischerwijs uit. Ook in de diamant en andere grondstoffenbranches, zoals in Katanga.
Men is wel met steun van de Chinezen grote wegenwerken begonnen aan de fameuze Boulevard 30 juin. de middenberm die nog wat groen bracht in het er voor de rest grijs en vergaan uitziende Kin la (pou)belle is al voor meer dan de helft weggebulldozerd. Benieuwd wat daar van gaat komen. Op dit moment zijn er nu nog meer files dan voorheen. Wat zondag op 10 minuutjes wordt afgelegd (zondag gaat men naar de kerk in de buurt) kan nu in de week tot 1u30 oplopen. Geen pretje. Foto's van deze bezigheden volgen.
Maar bon, altijd hoopgevend als er toch iets vooruitgaat. De Belgo-Congolese relaties beginnen zich ook te normaliseren. De benoeming van onze nieuwe Ambassadeur de heer Dominique Struye de Swielande werd onlangs goedgekeurd en hij zal ons normaal gezien dinsdag 10 februari vervoegen. Ook de Consulaten in Lubumbashi (Elisabethville) en Bukavu (Costermanstad) heropenen binnenkort. Bedoeling is zelfs dat het ontwikkelingssamenwerkingsbudget zal worden opgetrokken. Vooral ten voordele van het afschuimen in de broekzakken van de honorables helaas waarschijnlijk misschien wel.

Op onze concessie ook wat veranderingen. Hier woont onder andere een Russisch koppel werkzaam bij de MONUC (VN-macht in Congo en grootste ooit). Na 4 jaar te hebben samengewoont met veel ruzie en lawaai besloten om apart verder te gaan. Zij komt met een nieuwe VN-Jeep, hij met de zijne. Ze beslist te verhuizen...naar ons vroeger stekje 2 appartementen verderop! Als dat maar goed komt dachten we. Nu teruggekomen, hebben ze het blijkbaar bijgelegd en beslist om toch maar terug samen te hokken. Naar goede Congolese gewoonte heeft hij nog een vrouw en kinderen in Rusland.
Benieuwd wie onze nieuwe buur zal worden.

Er is trouwens al een andere buur bijgekomen. De verantwoordelijke van de wereldbank heeft het hier voor bekeken gehouden en de nieuwe huurder zou ofwel een deuxième bureau (hoe rijker de Congolees, hoe meer vrouwen hij heeeft, apart ondergebracht en onderhouden) ofwel een geslaagde Congolese zakenvrouw. De meningen lopen wat uiteen... Wat vaststaat is dat ze 7 kinderen heeft, wat het er hier niet rustiger op maakt.

En dan een wisseling van huurders, ook nieuwe buren zeg maar. Ik ging aankloppen bij Jan, de Zuid-Afrikaan die voor Vodacom werkt (grootste mobiel netwerk in Congo), om te zien of het nieuwe internet nog steeds goed werkt. Na veel geroep en getier komt er iemand opendoen die ik niet ken. Blijkt dat ze bij Vodacom hun personeel hebben verhuisd. De mensen met vrouw en kinderen hebben ze in een mooie villa geplaatst en de vrijgezellen in wat er overblijft. Op die manier zitten hier nu 4 single Zuid-Afrikanen, die hun prachtige villa hebben moeten verlaten. Blij zijn ze er niet om, maar ze blijven maar gemiddeld 2 jaar en met een loon van om en bij de 10.000 dollar moet je nu ook niet teveel klagen. Leuke mensen voor de rest, blanken opgegroeid als minderheid ...

Ik, André, Pieter en Ian (Dean zat in Lubumbashi).

Aangezien ik ze nu toch bijna allemaal heb gehad stel ik de rest ook even voor: onze vrienden Agnes en Ivan (Franse coöperatie voor het ministère du budget - werkte vroeger voor de huidige premier Muzito alias Mr 40% ), De Indiër (ik vergeet zijn naam steeds maar hij werkt voor een houtbedrijf), de Libanees (naam vergeten, maakt vruchtensappen met geïmporteerde siropen), Lison (institutrice Lycée Français, geeft Engels), een honorable Congolees (Directeur Ministère des Impôts, deuxième bureau), iemand van Ivoorkust (een Ivoorkustenaar?? UNICEF, heeft een 30 jaar jongere Congolese vriendin, die stage loopt bij het ministère du budget) en tenslotte een Senegalees die voor de Wereldbank werkt.

Leven allemaal vrij op zichzelf. Maar met Agnes en Ivan delen we regelmatig een kipje op de makala en een Primuske.

Een eervolle vermelding voor alle mensen die op onze parcelle werken, maar die veranderen af en toe, dus moeilijk om alle namen bij te houden. Toch een poging (als het te saai wordt kan je hier stoppen met lezen en naar de volgende alinea gaan, leuke anekdote)

Madame Christine is de eigenares van de concessie, evenals enkele villa's, de papeterie PopShop en nog een copy center. Van Griekse afkomst, maar door huwelijk met een Belg, Belgische

Onder haar staat Mr Simon, die onze concessie beheert (het geld ophaalt en de werknemers uitbetaald, PR concièrge).

Daaronder staan dan 2 sous-concièrges, Papa Jean-Pierre en Papa André, die zich bezighouden met de praktische organisatie (probleemoplossing).

Verder heb je de mensen die de was doen, die komen poetsen, de tuin onderhouden en de wacht houden, ongeveer een 1O tal.

En vandaag vraagt één van de guardiens of ik hem geen stuk van 1 euro en een van 50, 20 en 10 pence kan wisselen. Want ik werk op de ambassade, dus daar moet ik dat toch gedaan krijgen!

Ik heb hem gewisseld wat het waard was en met dat geld kan hij de helft van zijn transport betalen naar huis, want ze zijn nog niet uitbetaald voor de maand januari. Ongeveer de prijs van een tramticket in België, maar bijna een dagloon hier...

Bon, effe een update van de blog, het moest er toch eens van komen.

We hebben stabiel internet nu, dus er zal wel regelmatig(er) nieuws volgen...

Andy en Tine

donderdag 28 augustus 2008

Onze vakantie is geboekt!



(c) L'Echo 2 août 2008

woensdag 27 augustus 2008

Het appartement (studio)



Gezellig terrasje



Slaapkamer



Kitchenette

Posted by Picasa

maandag 25 augustus 2008

Here comes the rainy season

Inderdaad, en het begint al warmer te worden...
Kwatongen spreken zelfs van een toekomstig heel warme drukkende maand...zonder regen.
Heb het nog niet onderzocht, maar misschien is hier ook wel sprake van klimaatsverandering.
Dat zal de meeste Kongolezen echter wel een laatste zorg zijn dunkt me.

Eerst en vooral bedankt voor de leuke reacties die wel gekregen hebben op de blog en de foto's, blij dat jullie het leuk vinden!

Ik heb echter wat slecht nieuws deze keer: De zoektocht naar een huis, die we dachten te hebben doorlopen, start volledig opnieuw. De eigenares besliste vorige week er toch maar zelf te blijven wonen, wat ons toch wel heeft verrast en met onze koppen tegen de muur heeft gesmeten, om het zo frank uit te drukken. We hadden er namelijk een goed gevoel bij en dachten dat we van dat slopende karwei af waren.
De eigenares voelt zich er ook niet goed bij, maar daar zijn wij natuurlijk niks mee.

Ik zal de foto's dus maar van de blog halen. Wie te vroeg victorie kraait...

We zitten momenteel op een appartementje niet ver van de Belgische School, dicht bij het centrum, maar te klein om te blijven. Nee, echt, een badkamer van - zonder te overdrijven deze keer :-) - 1m²... dat houdt een douche'ke, lavabo'ke en toilet in! Wel een gezellig tuintje.

Soit, we kijken echt uit naar een betere plek onder de zon.
Anderen doen er ook enkele maanden over om een huis te vinden.
Groot probleem zijn de Commisionnaires, die een commissie van een maand huur vragen, om eigenlijk zo goed als niks te doen. Een maand huur van rond de 2000 usd, wat 10 keer boven een goed loon ligt hier! Meestal wordt dat dan nog ingehouden door de eigenaar van het huis, dit zijn hier bijna Manhatten prijzen.

Bon, we niks aan te doen, ondertussen blijven we werken zoals jullie en kunnen we gelukkig af en toe iets lekkers gaan eten toch wel.

Binnenkort gaan we gaan tennissen en ga ik voetballen met de Belgen aan de Belgische School.
We hebben even gedacht om ons in te schrijven voor de golf (heel veel is hier niet te doen...) maar 3000 € (750 € eenmalig) blijkt toch wat veel te zijn en het is ook niet direct iets dat we altijd al hebben willen doen. Men blijft dan wel lid voor het leven!

Wat het werk betreft, beginnen we ondertussen wel onze draai te vinden. Martine ( en de collega's) organiseert een dezer dagen een VVOB-dag en bereidt zo een beetje het bezoek van de grote baas voor, die half september op bezoek komt.
Op de visa dienst is het nog steeds druk, mensen die nog vlug op vakantie willen, maar dat wordt binnenkort minder stresserend, naarmate de vakantieperiode ten einde loopt.
En geloof het of niet, ik begin te wennen aan het vroege uur, niet dat ik daarom ook vroeg in de veren kruip, maar het lukt!

Vele groetjes,

Andy en Tine

PS: en hopelijk nog wat mooie zomerse dagen!